వయసు పెరిగితే చాలా విషయాలను వదిలేయాలి......

Download Post





3 months, 2 weeks

వయసు పెరిగితే కొత్తగా కొమ్ములు పొడుచుకుని రావు. చాలా విషయాలను వదిలేయాలి. చాలా విషయాలను పట్టుకోవటం కష్టం కానీ, వదిలేయడంలో బాధ ఏమిటీ?

ఏం వదిలివేయాలో చూద్దాం...

గ్యాసు కట్టేసావా....
గీజర్ ఆఫ్ చేసావా...
ఏ.సి ఆన్ లో ఉన్నట్లుంది...
పాలు ఫ్రిజ్ లో పెట్టావా లాంటి ఎంక్వయిరీలు వదిలేయాలి.

”మా కొడుకూ, కోడలూ పట్టించుకోరు" అంటూ తామేదో పర్వతాలను మోస్తున్నట్లు బిల్డప్ ఇస్తూ తమ పరువు తామే తీసుకుంటున్న తలిదండ్రులున్నారు.

వాళ్ళ హయాంలో వాళ్ళిష్టం...
కష్టనష్టాలు కూడా వాళ్ళవే...
ఎవరితో ఏపనీ చేయించుకోకుండా ప్రతీ పనీ మన పనే అనుకుంటే ఎంత ప్రశాంతంగా, ఆరోగ్యంగా ఉండగలమో కదా!

నా అభిప్రాయం ఏమిటంటే అని అనటం తగ్గించి, నీ ఇష్టం నువ్వు చెప్పు అని వాళ్ళ ఇష్టాయిష్టాలతో వాళ్ళని బ్రతకనిస్తే గృహమే ఔతుంది స్వర్గసీమ.

నాకూ తెలుసుతో పాటు, నాకు మాత్రమే తెలుసు అనే ఆలోచనను తగ్గించుకుని, వాళ్ళకి చాలా విషయాలు, టెక్నాలజీ నాకంటే ఎక్కువ తెలుసు  కదా అనే నిజాన్ని ఒప్పేసుకుంటే చాలు.

మన పిల్లల కోసం వచ్చేవారితో మనం మితంగా మాట్లాడాలి. వాళ్ళు మన కోసం రాలేదు అని గుర్తుంచుకుని కాసేపు కర్టెసీకి మాట్లాడి లేచి మన గదిలోకి మనం వెళ్ళిపోగలగాలి.

పెద్దవారిని పలకరించే మర్యాదతో ఎవరైనా సహజంగా అడుగుతారు. ఆరోగ్యం బాగుంది కదా అని, దయచేసి వెంటనే అతిగా స్పందించవద్దు. మన బి.పి, షుగర్, కీళ్ళనొప్పులు, నిద్ర పట్టకపోవటం, నీరసం అంత రసవత్తరమైన విషయాలు కావు కదా. బాబోయ్! ఎందుకు అడిగామా అనే పశ్చాత్తాపం వారికి కలిగించవద్దు.

కాలం మారింది, మారుతున్నది శరవేగంగా. టెక్నాలజీ అన్నింటా చోటు చేసుకుంటున్నది.

విమానంలో ప్రయాణించే వారికి ఎర్రబస్సులో సీటెలా పట్టుకోవాలో మనం చెబితే ఏం ప్రయోజనం.

పెద్దతనంలో మన పరువును కాపాడుకోవటం పూర్తిగా మన చేతుల్లోనే ఉందని ఘంటాపథంగా చెప్పగలను.

 అనవసరవిషయాల్లో జోక్యం చేసుకోకుండా మితభాషిగా వుంటూ మన ఆర్థిక స్వాతంత్య్రం కోల్పోకుండా, ఆరోగ్యాన్ని కాపాడుకుంటూ, జిహ్వ చాపల్యం తగ్గించుకుని అన్నింటికంటే ముఖ్యమైన విషయం నన్ను ఎవరూ గౌరవించటం లేదు అనే ఆత్మన్యూనతాభావం దరికి చేరకుండా జాగ్రత్తపడాలి.

భావం, బంధాలు, అంత తేలికగా తగ్గించుకోలేము.
 కనీసం కొన్ని విషయాలను వదిలివేద్దాం.

ప్రతీ విషయాన్నీ పాజిటివ్ గా చూడాలి.

ఉద్యోగానికి పరిగెత్తాలనే హడావిడి లేదు. మొత్తం సంసారాన్ని లాగే బాధ్యతా లేదు. పిల్లలకి సహకరిస్తున్నామనే తృప్తి ఉండనే ఉంది.

హాయిగా పూజలు చేసుకోవచ్చు. భగవద్గీత, భాగవతం చదువుకోవచ్చు. పుణ్యమూ, పురుషార్థమూ కూడా సిధ్ధిస్తాయి.

రోజూ అనుకుందాం ఇలా...

ఐ లవ్ మై సెల్ఫ్.
ఐ రెస్పెక్ట్ మై సెల్ఫ్.

మన ఆత్మవిశ్వాసాన్ని పెంచే మంత్రాలివి.

చివరగా మనం దిగవలసిన స్టేషన్ దగ్గరౌతూనే వుంది. సమయం దగ్గర పడుతూనే ఉంది.

మన బోగీలో ఉన్న మన తోటి ప్రయాణీకులతో తగువులు, మనస్పర్థలు,ఎత్తిపొడుపు మాటలు అవసరమా?

మనం దిగుతుంటే వారి ముఖాల్లో హమ్మయ్య అనే  భావం కనిపించాలో లేక అయ్యో అప్పుడే వీళ్ల స్టేషన్ వచ్చేసిందా? అనే భావం కనిపించాలో నిర్ణయం మన చేతిలోనే ఉంది.

ఆచార్య కురెసనంద